Intrauteriene inseminasie, stap vir stap

2023 Outeur: Anita Thornton | [email protected]. Laas verander: 2023-11-27 18:44

Intrauteriene inseminasie (IUI) is baie dikwels die eerste geassisteerde voortplantingsprosedure wat gebruik word in die behandeling van onvrugbaarheid. Die beginsel van homoloë IUI is gebaseer op die inspuiting van die man se sperm in die vrou se baarmoederholte.

Die doel van die IUI is om dit makliker te maak vir die sperm om die eiersel te ontmoet en sodoende die kanse op swangerskap te verhoog. IUI is 'n eenvoudige prosedure wat in sekere situasies gebruik kan word:

• Onverklaarbare onvrugbaarheid.
• Onvrugbaarheid wat verband hou met sekere vroulike mediese oorsake (bv. minimale tot ligte endometriose met ten minste een patente fallopiese buis, vorige servikale chirurgie, ens.).
• Manlike onvrugbaarheid geassosieer met ligte tot matige afname in spermkonsentrasie en/of beweeglikheid.
• Onvrugbaarheid as gevolg van die onmoontlikheid om seksuele omgang te hê (bv. erektiele disfunksie, vaginisme, psigogeniese faktore, ens.).

Die IUI-proses vereis die beheer van twee parameters wat noodsaaklik is vir die sukses daarvan: die oomblik van inseminasie en die voorbereiding van die spermatosoa.

Dietyd van inseminasie

Om spermatozoa toe te laat om die eiersel te ontmoet, moet IUI naby ovulasie uitgevoer word. Om te bepaal wanneer die uitsetting van die eiersel sal plaasvind, is daar twee hoofmetodes van sinchronisasie: die urine-ovulasie-opsporingstoets of 'n ultraklankmonitering van die rypwording van die eierstokfollikels.

Die urine-ovulasietoets is die maklikste en gerieflikste metode. Hierdie toets is beskikbaar by Fertilys, in apteke of in supermarkte. Dit kan gewoonlik tuis gedoen word. Die beginsel van hierdie toets is gebaseer op die opsporing van die vlak van luteïniserende hormoon (LH) in die urine. 'n LH-oplewing vind gewoonlik 24 tot 36 uur voor ovulasie plaas, wat jou toelaat om te skat wanneer die eiersel bevrug kan word.

Ovulasie kan ook deur ultraklankmonitering bepaal word. Danksy 'n reeks ultraklanke kan ons dus die aantal ovariale follikels wat besig is om te ontwikkel visualiseer en die evolusie van hul grootte waarneem. Wanneer 'n dominante follikel 'n grootte tussen 18 en 25 mm bereik, kan ovulasie kunsmatig geaktiveer word deur 'n inspuiting van die hormoon choriongonadotropien (hCG). Die hCG boots inderdaad 'n pre-ovulatoriese LH-piek na. Die hCG sal dus ovulasie veroorsaak in plaas van die natuurlik afgeskeide LH. Aangesien ovulasie ongeveer 36 uur na die inspuiting plaasvind, word 'n afspraak vir IUI die volgende dag of twee geskeduleer.

Voorbereiding van spermatozoa

Gedurende IUI word die sperms direk in die baarmoederholte neergesit, wat hulle toelaat om sonder moeite deur die serviks te gaan. Om dit te doen, moet die sperm eers voldoende voorbereiding ondergaan wat beter sukses tydens inseminasie sal verseker.

Wanneer die spermmonster deur die gade geproduseer word, moet dit eers vloeibaar gemaak word voor verwerking. Dit word oor die algemeen aanbeveel om die monster ter plaatse by die kliniek te produseer. Dit word dan vir 30 minute in 'n broeikas by 37oC geplaas om dit te laat vloeibaar word.

As die monster tuis geproduseer word, moet dit teen liggaamstemperatuur, onder die oksel of op die maag vervoer word, om sy integriteit optimaal te behou en te laat vloeibaar word. In die laboratorium, na vervloeiing, word 'n druppel van die monster eers op 'n telskyfie geplaas wat toelaat dat die konsentrasie en beweeglikheid van die spermatozoa onder die mikroskoop geassesseer word. Die res van die monster word op 'n oplossing neergelê, in die vorm van toenemende digtheidsgradiënte, wat sal toelaat dat die mobiele spermatozoa in die bodem van die buis gekonsentreer word, deur sentrifugering (Figuur 1). Sodra dit gekonsentreer is, word die mobiele spermatozoa in 'n wasoplossing neergesit wat dit moontlik maak om die onsuiwerhede en die seminale vloeistof uit te skakel. U moet weet dat die seminale vloeistof uit die preparaat verwyder moet word aangesien dit baarmoederkontraksies kan veroorsaak en die vrou aan meer asrisiko van bekkeninfeksies na inseminasie. Wanneer dit klaar is, word die oplossing wat die beweeglike sperm bevat, in 'n buigsame buis getrek wat 'n "kateter" genoem word. Die inseminasie sal dan deur die dokter uitgevoer word en die sperm sal deur die kateter in die baarmoederholte neergelê word (Figuur 1). Kateterinvoeging word gerig na die invoeging van 'n spekulum, en die prosedure veroorsaak gewoonlik geen groot ongemak nie.

Wanneer dit gekombineer word met ovulasiestimulasie, is IUI meer geneig om suksesvol te wees. Volgens studies wissel die sukseskoerse in inseminasie tussen 10 en 15%.’n Derde van vroue onder die ouderdom van 40 sal tydens hul eerste 3-4 inseminasiesiklusse swanger raak. Indien geen positiewe resultaat na hierdie inseminasiesiklusse waargeneem word nie, word in vitro-bevrugting dan oorweeg.

Deur Rachel Richard, biochemie-laboratoriumtegnikus by Fertilys, T. M, R. T

Fabien Joao, biochemie-laboratoriumtegnikus by Fertilys, M. Sc.