Beter om daaroor te lag: my kind het heilig

2023 Outeur: Anita Thornton | [email protected]. Laas verander: 2023-11-27 18:44

Deuzan gaan bad. Ek los die tyd om 'n handdoek in die droër te kry. Ek kom terug en daar is water oor die hele vloer. Deuzan sien my, ontleed my rooi gesig op die rand van ontplof en sê: “Sakrament! »

Uh…verskoon my? Is dit regtig my 2-jarige kind wat ek sopas hoor vloek het? Ek vra want ek kan nie onthou dat ek hierdie model bestel het nie. Nee, die model wat ek bestel het was beleefd, het 12 uur elke nag geslaap sedert geboorte en het absoluut niks gedoen sonder om my toestemming te vra nie. Sê asseblief en natuurlik dankie. Ek sal 'n klag by Amazonbébé.com moet indien.

Teorie vs praktyk

Wel, as my kindermodel nie baie realisties is nie, moet ek bieg dat die model van die ma wat ek gedink het ek is teenoor die ma wat ek nou is ook heeltemal anders is.

Dit is die model ma wat ek gedink het ek was voordat ek kinders gehad het.

• Pasient
• Kalm
• Medepligtige
• Luister altyd
• Sweet
• Rus
• Energeties

Ek het myself reeds gesien as 'n verbeterde replika van Gilmore Girls met elkeen van mykinders, spin die perfekte geluk met 'n sonnige dag en liefde wat oorloop van warm sjokolade onder 'n reënboogreën.

Dit is die rolmodel ma wat ek is noudat ek kinders het:

• Soms skree ek op my kinders en soms skree ek op my kinders…en hulle is nie eers daar nie???
• Soms straf ek hulle. Ja, geen besinning, geen gevolg, geen voorregbord of bespreking nie, net straf.
• Ek is min geduld, wat absurd is aangesien ek nog nooit een gehad het nie!
• Ek is moeg. Op hierdie stadium sal dit makliker wees om die tye in die jaar, IN DIE JAAR, te tel wat ek uitgerus is eerder as om die tye te probeer bereken wanneer ek moeg is.
• Ek is snaaks. Dit is 'n direkte effek van 'n gebrek aan slaap. Soms vat die brein’n onverwagse pad en ek raak snaaks. Dit skep dan endorfiene en dit laat my goed voel.
• Ek weet niks en ek bevraagteken alles. T. O. U. T.

Spieël, spieël

Dus het jy nie 'n PhD in wetenskaplike analise nodig om te verstaan dat ek ver van is wat ek myself voorgestel het om te wees nie. Ek het intussen ma geword en ek word weer een met elke kind want elke wese het sy eie persoonlikheid, sy manier om my op my senuwees te laat groei en ek leer elke minuut wat moederskap vir my beteken.

En as ek ooit vergeet wat ek is, het ek hierdie klein mensies wat my herinner omdat hulle my spieël is. Hulle reflekteer vir my, sonder sensuur, watek is.

Wanneer my oudste hardnekkig hardnekkig aandring dat daar 9 kontinente op die planeet is en sy vir my sweer dat sy die een is wat reg is, sien ek my trots deur haar so groot soos die arm.

As ek sien hoe my seun sy oë rol as ek hom vra om sy tande te borsel, sien ek my houding.

En wanneer ek by die badkamer kom en my jongste het 'n gemors opgemors en sy gooi 'n sakrament voor my neer, wel, ek kan niks anders doen as om te begin lag nie, want dit is ek. Wanneer ek 'n fout maak, sê ek: sakrament.

Ek is ver van perfek af en ek is ook nie onwaardig nie, ek is net…ek. Ek doen die beste wat ek kan en soms kan ek meer as minder, maar ek het geen beheer daaroor nie. Die enigste ding wat my help om daardeur te kom, is as ek agterna daarna kyk. Ek lag vir myself 'n goeie skoot en ek sluk, sê vir myself dat ek volgende keer beter sal vaar. Soms kom ek daar en soms … gooi ek 'n sakrament neer!